jeudi 8 avril 2010

Een appeltje voor de dorst

Alles war Märchen, alles war um eine Dimension reicher, um eine Bedeutung tiefer, alles war Spiel und Symbol. (H.Hesse)


Toen ik bezig was aan het portret van koningin Fabiola kwam ik plots te weten dat ze voorbije zomer op een dreigbrief had gereageerd door met een appel op de nationale feestdag te verschijnen, alla Willem Thell. Mijn werk rond het fragmentair karakter van onze nieuwsgaring kreeg hiermede een staartje. Een kleine terugkeer naar de sprookjes uit de kindertijd en de vraag naar "wat zijn de sprookjes van onze grote-mensen-wereld?" In hoeverre creëeren de media onze sprookjes? de tijdelijk doorprikte beurs-bul...

De appel is een plezante metafoor die al sinds de zondeval onder verscheidene vormen geregeld z'n opwachting maakt in de fantastische wereld.

Binnen agro-alimentaire kringen is de appel een vrijbuiter. Daar waar vanuit zaadmonopoliebedrijven reglementeringen worden doorgeduuwd die de handelsvrijheid en diversiteit der groenten en fruitgewassen sterk minimaliseren, is de appel daar wonderwel van gespaard gebleven. Er wordt dan ook fanatiek gestreden om dit kleine gaatje zo groot mogelijk te maken en dit niet zonder resultaat. Vanuit Europese hoek worden er nu zelfs subsidies uitgereikt voor het aanplanten van oude hoogstamvarieteiten, de tegenhanger van de ultraproductieve selectievarieteiten.

In Hesses Steppenwolf leert Harry Haller lachen en dansen en komt uiteindelijk in het Magisch Theater terecht, Alles war Märchen, alles war um eine Dimension reicher, um eine Bedeutung tiefer, alles war Spiel und Symbol. Een paralelle staat van bewustzijn, "enkel voor gekken" Eintrit kostet das Verstand. Gaat g'er binnen of niet, neem't ge den appel of niet....

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire