In Shift speel ik met twee werelden die over elkaar schuiven. Onderliggend, een natuurlijk landschap, religieus, ambachtelijk/landbouwkundig, zacht en in schoon schrift geschreven. Daarover een gepixeliseerd landschap, soms hard en chaotisch.
Een andere religie schiet wortel in de geest van de mensen. Een verkavelend landschap dat langzaam maar zeker het ruimtelijk struktuurplan opvreet
Hier in ons dorp gaan er nog mensen naar de mis, is er zelfs nog een kerkkoor in ons kerkske, maar langs de grote baan staan de bordjes "Terrain à vendre" ...

Ooit kreeg ik les over cognitieve processen, over de systemen die wij gebruiken om visuele impulsen te ontleden en/of te herkennen. Enerzijds is er een register van basisvormen -streepkes en bochtjes- die wij willekeurig samen kunnen voegen om bepaalde eerder eenvoudige vormen snel te analyseren en te herkennen, een stoel, een deur, een auto. Een tweede systeem is gebaseerd op wiskundige formules -fractalen- die ons toelaten om complexere gehelen -zoals bijvoorbeeld het bladerdak van een boom- snel en efficiënt te lezen. Door minder en minder in contact te komen met die complexe structuren verliezen we in meer of mindere mate de capaciteit om dit soort beelden te begrijpen en te appreciëren.